ՆԱՆԷ ԱՒԱԳԵԱՆ

Լոս Անջելեսի Պոլսահայ միութեան անդամների համար Յունիսի 18ը պատմական էր`  կենտրոնում հիւրընկալել էին Պոլսի Սահակ Բ. պատրիարքը: Այս սպասուած այցի առիթով, պոլսահայերը կազմակերպել էին տօնական ձեռնարկ, որին պատրիարքի հետ միասին  ներկայ էին նաեւ առաջնորդ Յովնան արք. Տէրտէրեանը, Յարութիւն վրդ. Տամատեանն ու համայնքի այլ հոգեւոր հայրեր:

Պոլսահայ միութեան հանդիսութիւնների սրահում հիւրերին դիմաւորեցին միութեան անդամներ, քաղաքական, հասարակական գործիչներ, համայնքի տարբեր կազմակերպութիւնների շուրջ 200 ներկայացուցիչներ:

Հանդիսութեան մեկնարկն ազդարարեց հանդիսավար Քրիստին Տեմիրալը  գեղարուեստական յայտագրով, որի շրջանակներում պոլսահայ Լիտա Քէօսէօղլին հանդէս եկաւ ժողովրդական երգերի կատարումներով, Ժպիտ Չընարը` Պարոյր Սեւակի ստեղծագործութիւններով, եւ Գլենդելի «Արա Դենս» Մշակութային կենտրոնի սաները` հայկական պարային համարներով:

«Դարեր շարունակ Պոլսի Հայոց պատրիարքարանը հանդիսացել է ոչ միայն կրօնական հաստատութիւն, նաեւ` պատմական եւ քաղաքական խորհրդանիշ է եղել պոլսահայութեան համար, փարոս: Մենք մեր էութիւնը, գոյութիւնը ձեւաւորել ենք եկեղեցու շուրջ, եւ ստեղծել  դպրոցներ ու համայնքային կազմակերպութիւններ: Մեր պատրիարքը, հոգեւոր առաջնորդ լինելուց զատ, պոլսահայերի պաշտպանն է եղել, ձայնը, կամուրջը համայնքի եւ Թուրքիայի կառավարութեան միջեւ: Այսօր մեծ ուրախութիւն եւ ոգեւորութիւն ենք ապրում` ընդունելով մեր սիրելի պատրիարքին», ողջոյնի խօսքում նշեց միութեան Գործադիր մարմնի ատենապետ Հերման Չելիքը:

Նախկին ատենապետներից Սիմոն Աճըիլաչօղլուն էլ Պոլսահայ միութեան անունից իր խօսքում հաւաստիացրեց, որ Ամերիկայում հաստատուելով էլ, միեւնոյնն է, պոլսահայերը հաւատարիմ են մնացել անցեալին եւ մշտապէս ուշադրութեամբ հետեւել են Պոլսոյ եկեղեցական եւ ազգային կեանքին, որտեղ կենտրոնում է եղել է Պատրիարքական աթոռն ու նրա գործունէութիւնը: Սիմոն Աճըիլաչօղլուն այնուհետեւ ամփոփ ներկայացրեց Լոս Անջելեսի Պոլսահայ միութեան պատմութիւնը, երբ 1976 թուականի Սեպտեմբերին, Պոլիսից գաղթած մի խումբ հայրենասէր երիտասարդներ հիմնադրեցին միութիւնը` առաջնային նպատակով նեցուկ կանգնել Պոլիսից գաղթած կարիքաւոր հայ աշակերտներին: Տարիների ընթացքում, միութիւնն ընդլայնուել է, ստեղծուել են  տարբեր յանձնախմբեր, իսկ կառոյցի գործունէութիւնը նոր թափ է ստացել 2005 թուականին`  սեփական շէնքի վերակառուցումից յետոյ: «49 տարիների ընթացքին, մեր միութիւնը ջանում էր Պոլիսից հեռու լինելով հանդերձ` Պոլսական հայեցի շունչը վառ պահել եւ տարածել իր շուրջ», նշեց  Աճըիլաչօղլուն:

Սահակ Բ. պատրիարքը Լոս Անջելեսում էր Հիւսիսային ԱՄՆ Արեւմտեան թեմ այցի շրջանակներում, ինչի առիթով թեմի առաջնորդ, Յովնան արք. Տէրտէրեանը մասնաւորապէս նշեց, որ «ձեռնարկը կը դրոշմուի ներկաներից իւրաքանչիւրի հոգում, քանզի իր բովանդակութեամբ եւ ոգեղէն ներշնչող պատգամով, կը դառնայ ոսկէ կամուրջ` ի մասնաւորի Պոլսի Հայոց պատրիարքութեան, այնտեղ բնակուող հայերի ու ԱՄՆում հաստատուած պոլսահայերի միջեւ»:

Պատրիարքը շնորհակալութիւն յայտնեց ջերմ ընդունելութեան  համար, եւ սրտի խօսքն ուղղեց ներկաներին: «Հազարաւոր մղոններ հեռու, Լոս Անջելեսում Պոլիսը գտանք, եւ աւելի որակաւոր` իր հայեցի ներկայութեամբ, մշակոյթով եւ կազմակերպութեամբ: Ուրախ եմ, ձեզ այստեղ զօրացած, միասին տեսնելով եւ շնորհակալ եմ, որ այս տեսարանը տեսնելու արժանի եղայ», նշեց պատրիարքը: Նա ընդգծեց  արմատներին կառչելու եւ հաւատարիմ մնալու կարեւորութիւնը` նշելով, որ «եթէ արմատները ապրեն, առողջ լինեն, յոյս կայ, որ ամենավատ իրավիճակներն էլ, ինչը բազմիցս պատահել է հայ ազգի հետ, հնարաւոր է յաղթահարել: «Մեր համայնքից, երբեմն ինձ դիմում են` ասելով, որ նոր սերունդներին հայութիւնը փոխանցելու հարցում դժուարութիւններ ունեն, որ պատանիների համար նրանց հայ լինելը` հայերէն սովորելը, մշակոյթին ծանօթանալը դժուար է: Մինչդեռ, մեր սերնդի համար հայ լինելը դիւրին է, որովհետեւ հաճոյք է: Ուստի մեր նոր սերունդների համար հայ լինելը պէտք է վերածենք հաճոյքի, որ սիրով պարէն հայ պարը, երգեն հայ երգը եւ հաճոյք զգան եւ այդ պարագայում մենք այլեւս ապահով կը լինենք», նշեց Սահակ Բ. պատրիարքը: Այդ հարցում նա կարեւորեց ազգային անհատների դերը` որպէս օրինակ նշելով պոլսահայ համայնքի ներկայացուցիչների, ովքեր սուրբ յամառութեամբ ստանձնել են ազգին օգտակար լինելու առաքելութիւն, եւ մաղթեց, որ շարունակական մնան այդ  գործում, որպէսզի պոլսահայ ազգային եկեղեցական կեանքն իր արտացոլացումն ունենայ Լոս Անջելեսում:

Նա համառօտ ներկայացրեց Պոլսի համայնքային կեանքը: եկեղեցու, վարժարանների ներկայի կացութիւնը` նշելով, որ 17 վարժարաններում աշակերտների թիւը տարեց տարի քչանում է: Նոյն միտումն է նաեւ եկեղեցի այցելողների հարցում, սակայն գործում է հայկական պատկերասփիւռն ու լրատուամիջոցներ, ինչն ըստ պատրիարքի, լաւատեսութեան եւ յոյսի աղբիւր է: «Մայր եկեղեցին, որի շուրջ ժամանակին քառասուն հազար հայ էր հաւաքուած, ներկայում քառասուն հայ էլ չկայ: Սա Սփիւռքի ճակատագիրն է, բայց որոշ տեղեր պակասում են, եւ որոշ տեղեր աւելանում են, ինչպէս Լոս Անջելեսում, եւ հետեւաբար, պէտք է մեր հայրենակիցներին կապել եկեղեցիների հետ, իսկ զաւակներին ուղղորդել դէպի հայկական վարժարաններ: Մեր մեծագոյն խնդիրը ժողովրդագրութիւնն է, բայց որպէս քրիստոնեայ յոյսը ունենք, եւ իւրաքանչիւրս մեր բաժին աշխատանքը պէտք է կատարենք: Մեր արմատները զօրաւոր են, եւ նոր ներշնչանքներ են գալիս», յուսատու ելեւէջներով խօսքն ամփոփեց Պոլսոյ պատրիարքը:

Ձեռնարկի աւարտին, Պոլսահայ միութեան ատենապետ Հերման Չելիքի եւ խնամակալութեան համաատենապետ Յովհաննէս Սապունճուի ձեռամբ, պատրիարք հօրը յանձնուեց յուշապնակ: Պատրիարքն էլ, որպէս յիշատակ նուիրեց պատրիարքարանի շքամուտքի նկարով շրջանակ եւ գրքեր:

Ջերմ եւ անկաշկանդ միջավայրում, ձեռնարկի ներկաները հնարաւորութիւն ունեցան  նաեւ անմիջական հաղորդակցուելու պատրիարք հօր հետ: